มุมมองอาชีพครู จากอดีตถึงปัจจุบัน คุณค่าที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา

โตขึ้นอยากเป็นอะไร? คำถามสุดคลาสสิกในวัยเยาว์ อาชีพในฝันของอนาคตของชาติที่เด็ก ๆ อยากเป็นมากที่สุด เชื่อได้ว่าเกินกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ คงตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ผมหรือหนูอยากเป็นครูครับ/ค่ะ “ครู” อาชีพอันทรงเกียรติ ที่มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ นอกจากหน้าที่ในการถ่ายทอดความรู้ด้านต่าง ๆ ให้กับเด็กน้อยที่เปรียบเสมือนผ้าขาวแล้ว ผู้ประกอบอาชีพครูยังมีหน้าที่ปลูกฝังให้เด็กทุกคนเติบโตเป็นคนดี ดังพระราชดำรัสของในหลวงรัชกาลที่ 9 ที่ทรงตรัสไว้เมื่อปี พ.ศ. 2501 คราวเสด็จประพาสวิทยาลัยการอาชีพศรีสำโรง จังหวัดสุโขทัย โดยทรงตรัสไว้กับผู้อำนวยการวิทยาลัยว่า “เป็นครูใช่ไหม ฝากเด็ก ๆ ด้วยนะ ช่วยสอนให้เขาเป็นคนดี” เหตุการณ์นี้ยิ่งทำให้ทุกคนตระหนักรู้ถึงคุณค่าของความเป็นครู ว่าเป็นอาชีพที่สำคัญเพียงใด

อาชีพครู แม่พิมพ์ของชาติ ต้นแบบแห่งความเป็นมนุษย์ และเรือจ้างที่คอยส่งเราให้ถึงฝั่ง

ครูเปรียบเสมือนแม่พิมพ์ของชาติ ผู้เป็นทั้งแบบอย่างและตัวอย่างที่ดีให้กับเด็ก ๆ ปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม และองค์ความรู้ ให้เด็ก ๆ เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ เป็นผู้สร้างคุณประโยชน์ให้กับส่วนรวม สังคม และประเทศชาติ โดยยึดหลักแห่งความถูกต้องเหมาะสม เชื่อว่าหลาย ๆ คนคงเคยเห็นภาพอันน่าประทับใจหลาย ๆ เหตุการณ์ การให้ความเคารพกับบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นครู แม้ในวันที่เราจะพ้นจากสถานะการเป็นนักเรียนมาแล้ว แต่ความเป็นศิษย์มีครูยังติดตัวระหว่างกันตราบนานเท่านาน

ถึงแม้ในวันนี้ศิษย์จะเติบโตขึ้นเป็นคนที่คนทั้งประเทศยกย่องชื่นชมเพียงใด แต่เมื่อเจอครูบาอาจารย์ที่สอนสั่ง ภาพแห่งความอบอุ่นที่เต็มไปด้วยการให้ความเคารพและแสดงความยินดีระหว่างกันมักจะเกิดขึ้นให้เห็นอยู่เสมอ ความปลาบปลื้มใจของคนเป็นครูที่เปรียบเสมือนเรือจ้าง ที่สามารถส่งลูกศิษย์ของตนให้ขึ้นฝังได้สำเร็จ และเดินไปบนเส้นทางแห่งชีวิตได้ไกลกว่าที่คิด ถือเป็นความสำเร็จในวิชาอาชีพครูเช่นเดียวกัน

อาชีพครูในอดีต เริ่มต้นจากความรักและเสียสละ เพื่อสร้างคนให้เป็นคนที่ดีขึ้น

สาเหตุที่คนสมัยก่อนเลือกที่จะประกอบอาชีพครู มักเกิดจากความรัก หัวใจแห่งความเป็นครูที่ผลักดันให้ร่ำเรียนวิชาชีพนี้จนสำเร็จ เพื่อถ่ายทอดวิชาความรู้ทั้งหมดเท่าที่มีสร้างเด็กให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันข้างหน้า จะสังเกตได้ว่าคุณครูสมัยก่อนมักจะมีลักษณะที่คล้าย ๆ กัน คือ มีจิตใจที่เมตตา มีความทุ่มเท และให้ความสำคัญกับผลลัพธ์ความสำเร็จทางการศึกษาของลูกศิษย์ จึงทำให้ครูในยุคก่อนมีบุคลิกที่ชอบเคี่ยวเข็ญ ดุด่าว่ากล่าว หรือมีการลงโทษเพื่อให้เด็ก ๆ จดจำ และเข้าใจในการกระทำที่ผิดนั้น มีความหวังดีที่ไม่ต่างจากพ่อแม่ที่มีให้กับลูก

และผลลัพธ์ของความทุ่มเทนี้ ทำให้ในอดีตเราได้สัมผัสกับสภาพสังคมโดยรวมที่เติบโตอย่างสงบสุข ทุกคนใช้ชีวิตอย่างรู้บทบาทและหน้าที่ของตัวเอง ไม่ก้าวก่าย ไม่ดูถูกซึ่งกันและกัน เติบโตเป็นประชากรที่ดีมีคุณภาพ ไม่เป็นภาระให้กับสังคม เป็นคนไทยที่ดีไม่ผิดจากพระราชดำรัสของในหลวงที่อยากให้ครูช่วยสร้างคนดี

จากอดีตสู่ปัจจุบัน อาชีพครูในสายตาคนยุคใหม่ บางสิ่งที่ถูกลืมและเลือนหายไปตามกาลเวลา

ปัจจุบันเราก้าวเข้าสู่สังคมยุคใหม่ที่เปลี่ยนแปลงและแตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง เทคโนโลยีเข้ามามีบทบาทกับทุกอาชีพ การทำงานมักเริ่มต้นจากผลประโยชน์หาใช่ใจอย่างแต่ก่อน ผู้คนคลุกคลีกับเทคโนโลยี มากกว่ามีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกัน ครูรุ่นเก่าล้มหายตายจาก ไม่ก็เข้าสู่วัยเกษียณหันมาใช้ชีวิตบั้นปลายตามวิถีของตัวเอง คนรุ่นใหม่ที่เข้ามาประกอบอาชีพครูก็สร้างรูปแบบการสอนสมัยใหม่ที่เข้ากับยุคสมัยแต่อาจเข้าไม่ถึงใจนักเรียนในปัจจุบันเท่าที่ควร

จริงอยู่ที่มาตรฐานวิชาชีพครูในปัจจุบัน มีการกำหนดมาตรฐานให้ผู้ประกอบอาชีพครูทุกคนต้องมีใบประกอบวิชาชีพครู แต่นั้นหาใช่ทั้งหมดที่สามารถยืนยันถึงความเป็นครูของแต่ละคนได้ เอกสารที่จำเป็นต้องมีเพื่อสร้างความมั่นคงให้กับอาชีพที่ใช้เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง แต่คุณค่าความเป็นครู กลับเป็นสิ่งที่ค่อย ๆ เลือนหายไปตามกาลเวลา ด้วยปัจจัยด้านเศรษฐกิจ สังคมที่เปลี่ยนไป หลายคนเลือกประกอบอาชีพครู ด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นอาชีพที่ทำได้ง่าย มั่นคง ใคร ๆ ก็สามารถทำได้ และมีอัตราเปิดรับอยู่เรื่อย ๆ ทั้งหน่วยงานภาครัฐและเอกชน

และเมื่อเริ่มทำงานด้วยปัจจัยอื่นที่ไม่ใช่ความรักในวิชาชีพ ทำให้ผลของเรื่องนี้ออกมาไม่ดีเท่าที่ควร คุณครูทำงานอย่างไม่มีความสุข บางคนคิดแค่ทำให้ผ่าน ๆ ไปในแต่ละวัน ประเทศชาติได้เด็กนักเรียนที่เติบโตมาจากการศึกษาที่ขาดความเอาใจใส่และประสิทธิภาพทางการศึกษา เห็นได้ชัดจากสถิติเด็กไทยจำนวนมากที่ยังอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ในวัยที่ควรจะต้องมีความรู้มากกว่านี้แล้ว เรื่องนี้ถือเป็นปัญหาสำคัญที่เราทุกคนต้องร่วมมือช่วยกันแก้ไข ไม่ใช่ปล่อยให้เป็นเพียงความรับผิดชอบของครูฝ่ายเดียว เด็กทุกคนควรมีระดับการเรียนรู้ที่สมดุล มีทั้งเด็กที่เรียนดีระดับหัวกะทิ เด็กที่เรียนได้ระดับกลาง ๆ และเด็กที่มีผลการเรียนรั้งท้าย ซึ่งทั้งสามส่วนนี้ควรอยู่ในอัตราส่วนที่ไม่ต่างกันมากนัก

สุดท้ายนี้มุมมองอาชีพครูจากอดีตถึงปัจจุบัน สิ่งสำคัญที่คุณครูทุกคนควรมีเป็นอันดับแรกก่อนตัดสินใจเดินทางสายการศึกษานี้ ก็คือ หัวใจที่เต็มไปด้วยความเสียสละ ความรัก ความหวังดี และความเมตตา สิ่งเหล่านี้จะสร้างคุณค่าให้กับวิชาชีพนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะอะไรก็ตามที่คุณตั้งใจทำด้วยหัวใจ ผลลัพธ์ของสิ่งนั้นมักจะออกมาสวยงามเสมอ การที่เด็กและผู้ปกครองไม่ได้ให้ความไว้วางใจ และความเคารพครูยุคใหม่มากเหมือนครูสมัยก่อน นอกจากเรื่องภาพลักษณ์ภายนอกแล้ว บางที่พวกเขาอาจสัมผัสได้ถึงจิตใจข้างในลึก ๆ ของครูที่ไม่ได้อยากเป็นครูจริง ๆ ก็เป็นได้ ปัญหาเล็ก ๆ ที่แก้ไขยาก แต่ไม่ใช่แก้ไม่ได้เลย เริ่มต้นที่ปรับมุมมองและทัศนคติที่มีต่อวิชาชีพของตน ลองเปิดใจ และมอบใจให้กับเส้นทางที่เลือก เชื่อได้ว่าภาพแห่งความประทับใจแบบเดิมระหว่างครูกับศิษย์จะกลับมาให้เห็นได้อีกแน่นอน

เครดิตภาพ : https://pixabay.com